Yarbrough & Peoples – The Two of Us - uit 1980

Cavin Yarbrough en Alisa Peoples waren jeugdvrienden uit Dallas, Texas, die in de jaren 80 als R&B-duo grote successen boekten in de hitlijsten. Tijdens een tournee als achtergrondzangeres met Leon Russell in de late jaren 70 ontmoette Cavin de Wilson Brothers van The Gap Band, die Cavin op hun beurt voorstelden aan hun medewerker Lonnie Simmons en zijn Total Experience Recording Studios, die het debuutalbum van het duo produceerden en hen later contracteerden bij zijn Total Experience-label, waarmee ze zich bij The Gap Band voegden.

Het debuutalbum van Yarbrough & Peoples, The Two Of Us, werd in 1980 uitgebracht via Mercury Records en werd al snel zowel kritisch als commercieel succesvol. Het album behaalde de gouden status en bereikte de eerste plek in de Billboard R&B albumlijst en piekte op #16 in de Billboard Hot 100. The Two Of Us is een overwegend opgewekt en zeker een zeer uitgebreid en prachtig geproduceerd R&B/Soul album met geweldige nummers zoals de tweede single Third Degree (R&B #74), een opgewekt boogiesoulnummer in de stijl van Stevie Wonder, Crazy, een intense, weelderig georkestreerde funky groove, het soepele en soulvolle Want You Back Again en de oprechte ballad Two Of Us.

Dit album is een gedenkwaardig album in de context van mijn project, omdat het het allereerste is met een daadwerkelijk bekende hit! Die hit is natuurlijk 'Don't Stop the Music', en om het iconisch te noemen zou hetzelfde zijn als water nat noemen of een Hawaiiaans bloemenpatroon shirt een slechte besteding van je salaris noemen. Het was waarschijnlijk een van de allereerste geweldige dancetracks die de jaren 80 inluidde, en hoewel het zeker niet de eerste boogietrack was, was het wel de track die waarschijnlijk veel van de daaropvolgende klassiekers van het genre in de jaren erna inspireerde, met zijn zompige analoge bas die de show stal.

Voor een album waarop de grote hit aanvoelt als een voorbode van de dancemuziek die zou komen, klinken de andere tracks heel, heel erg van hun tijd. Yarbrough & Peoples waren goede vrienden en labelgenoten van de Gap Band, dus begrijpelijkerwijs klinken veel van de tracks hier als hedendaagse B-kanten van de Gap Band. Y&P hadden echter iets te bieden dat de Gaps nooit konden bieden. Dat klopt, omdat ze een getrouwd stel waren, zongen ze een heleboel romantische duetten in de stijl van Peaches & Herb.

Soms zijn deze duetten eigenlijk best schattig. Neem bijvoorbeeld 'Easy Tonight'. Het zijn geen geweldige shakes en het zal waarschijnlijk geen vast onderdeel van je werkplaylist worden, maar ze gebruiken een aantal brutale kleine ideeën - wanneer ze zingen over het kloppen op elkaars deuren, imiteert de drummer dat geluid met een beetje percussieve vulling. Dat is schattig! Wat ik niet kan zeggen over het einde van 'Crazy', een andere fatsoenlijke, maar generieke liefdesballad die eindigt met het stel dat naar elkaar koert op zo'n manier dat je het gevoel hebt dat je een privémoment binnendringt door er alleen maar naar te luisteren. Zelfs Captain & Tennille zouden het geheel waarschijnlijk te veel hebben gevonden.

Gelukkig ligt de primaire focus van dit album op het maken van energieke discotracks, waarvan er geen ook maar in de buurt komt van DSTM, waarschijnlijk vanwege hun gebruik van een... grap... ECHTE bassist in plaats van een coole robotachtige synthbas. Dat gezegd hebbende, ze zijn allemaal geproduceerd en uitgevoerd op een manier van gestroomlijnd professionalisme, met 'Want You Back Again' en 'You're My Song' die bijzonder hard slaan (hoewel dat gewoon kan komen omdat ze beide na sombere romantische ballads komen).

De set is even goed in balans tussen vrolijke, keyboard-zware groovers en zachtere toetsentracks - precies het soort afgeronde plaat dat we van Ashford & Simpson op hun best in de late jaren 70 mogen verwachten, een paar dat een duidelijke inspiratiebron is voor het geluid van dit album! Lonnie Simmons verzorgt de productie en brengt wat hippe onderstromen - instrumentale momenten die voorbij het voor de hand liggende gaan en die de plaat echt goed laten standhouden door de jaren heen - met een groove die bijna meer 70 is, en met een lossere indie-feel over het algemeen.

Tracks

A1 Don’t Stop the Music 7:49

A2 Crazy 3:54

A3 Third Degree 4:54

A4 Easy Tonight 3:38

B1 Want You Back Again 4:15

B2 Come to Me 4:36

B3 You’re My Song 4:58

B4 Two of Us 4:15

B5 I Believe I’m Falling in Love 3:52T