‘We’re A Winner’: De ziel van het volk van Curtis Mayfield en The Impressions

Het inspirerende en aanstekelijke nummer werd de vierde van de zes R&B No.1's van de Impressions.

Weinig soulartiesten konden de burgerrechtenbeweging weerspiegelen en inspireren met de subtiele motivatie van de Impressions. Toen 1968 aanbrak, onthulden ze een nieuw volkslied dat een van hun meest opbeurende tot nu toe werd — behalve dat "We're A Winner", binnen enkele weken na het aanvoeren van de R&B-hitlijsten, getint zou zijn met verdriet na de moord op Dr. Martin Luther King.

Het nummer werd, zoals gebruikelijk, geschreven door de invloedrijke en welbespraakte frontman van de Impressions, Curtis Mayfield, met productie en arrangement door Johnny Pate. Het diep soulvolle gevoel, met harmonieën van zijn bandgenoten Fred Cash en Sam Gooden, kreeg verdere diepte door hoorns en strijkers, door bassist Lenny Brown en drummer Billy Griffin (niet het latere lid van de Miracles) en door de geleerde gitaar van Phil Upchurch. Het extra feelgood-ingrediënt was een live studio-ambiance met gejuich en handgeklap, wat het nummer nog onweerstaanbaarder maakte.

"We're A Winner" kwam op nummer 46 binnen in Billboard's Top Selling R&B Singles voor de week die eindigde op 6 januari 1968, terwijl Gladys Knight and the Pips op nummer 1 bleven staan ​​met "I Heard It Through The Grapevine". Negen weken later stonden de Impressions zelf bovenaan die hitlijst, die de groep, toen nog onder leiding van Jerry Butler, bijna tien jaar eerder had bereikt met hun debuuthit "For Your Precious Love".

De nieuwe single was hun grootste soulhit sinds "Amen" in 1964 de R&B-top bereikte en werd de vierde van hun zes kampioenen in dat formaat. Mayfield verweefde er op slimme wijze verwijzingen in naar "Keep On Pushing", een andere klassieker uit 1964. "We're A Winner" was ook een nummer 14-hit in de Hot 100, hun beste crossover sinds "People Get Ready" dezelfde poppiek bereikte.

"We're A Winner" was het openingsnummer van het gelijknamige album van Impressions, een weelderig voorbeeld van late jaren 60 soul dat zelf op nummer 4 R&B terechtkwam en meer dan een halve eeuw later nog steeds even bevredigend klinkt. Andere hoogtepunten, om te citeren uit de recensie van Billboard destijds, waren dat ze "teder" klonken op "Moonlight Shadows", "zingend" op "Romancing To The Folk Song" en "uptempo" op "No One To Love". Het bevat ook een onverwachte maar heerlijke versie van Jimmy Webb's "Up, Up and Away".