‘The Isaac Hayes Movement’: herontdek een Stax Soul Classic

In de ‘The Isaac Hayes Movement’ leiden alle wegen naar de herinterpretatie van George Harrisons meesterwerk, ‘Something.’

Er is maar één manier om de openingsmaten van The Isaac Hayes Movement te beschrijven: ingetogen. Na de symfonische bombast van "Walk On By", het eerste nummer op zijn vorige album, Hot Buttered Soul, kan Isaacs cover van Jerry Butlers "I Stand Accused" niet meer anders zijn. Maar aan de andere kant is Hayes' vermogen om zoveel variatie aan zijn albums toe te voegen, zowel in de algehele keuze van nummers als binnen een nummer, zo'n groot deel van wat hem zo'n geweldige artiest maakte.

"I Stand Accused" is een van de vele geweldige voorbeelden van Hayes' vermogen om geweldige nummers te kiezen om te coveren - en inderdaad, alle vier de nummers op The Isaac Hayes Movement (dat in april 1970 werd uitgebracht) zijn covers. "I Stand Accused" was zes jaar eerder al een hit voor Butler, die de leadzanger was geweest bij The Impressions, maar wat Hayes eraan toevoegt is iets totaal fris en inspirerends.

"One Big Unhappy Family" is een cover van een nummer van Sonny Til (voorheen leadzanger bij The Orioles), geschreven door het echtpaar Charles Chalmers en Sandra Rhodes, wiens "One Woman" Hayes had gecoverd op Hot Buttered Soul. Het is het zwakste nummer op de plaat, maar biedt toch een glimp van Isaacs genie voor het deconstrueren en vervolgens reconstrueren van een nummer.

Kant twee van het album The Isaac Hayes Movement opent met een nieuw bezoek aan de catalogus van Burt Bacharach en Hal David. Nadat hij "Walk On By" had veranderd in een 12 minuten durende tour de force op Hot Buttered Soul, slaagt "I Just Don't Know What To Do With Myself" er niet in om dezelfde duizelingwekkende hoogten te bereiken, maar het is wel een ander verbluffend voorbeeld van Hayes' vermogen om zijn unieke arrangeervaardigheden in een nummer te brengen. Het is waarschijnlijk dat Hayes verwees naar de versie van Dionne Warwick, die twee jaar eerder een matige hit was geweest in de Hot 100; twee jaar daarvoor had Dusty Springfield met hetzelfde nummer de derde plaats in de Britse singlehitlijst bereikt.

Uiteindelijk leiden alle wegen naar de afsluiter van het album, een 12 minuten durende totale herinterpretatie van George Harrisons meesterwerk, "Something". Het is het dichtst bij een hedendaagse cover dat Isaac komt, aangezien het origineel eind 1969 werd uitgebracht als de B-kant van "Come Together" van The Beatles en ook hun album Abbey Road sierde.

Geen enkele andere versie van Harrisons prachtige lied komt in de buurt van de originaliteit van Isaacs arrangement: de geweldige orkestratie gebruikt zowel de briljantie van Harrisons melodie als een aantal prachtige nieuwe versieringen die geheel uit Isaacs eigen verbeelding komen. Er is ook een prachtige set vioolsolo's van de 27-jarige John Blair, die het lied een voorsprong geven, maar op geen enkel moment zijn oorspronkelijke bedoeling verliezen.

Tijdens The Isaac Hayes Movement wordt Isaac begeleid door The Bar-Kays, wiens begrip van zijn muzikale visie onmetelijk bijdraagt ​​aan het eindproduct. Het succes voor de plaat kwam snel, want het stond bovenaan de B&B- en Jazz-hitlijsten en bleef 75 weken in de Billboard-albumhitlijst.