Stevie Woods vertraagde het met "Misty"

Stevie Woods beleefde in de jaren 80 even een hoogtepunt. De soepele zanger tekende bij Cotillion Records en bracht in 1981 Take Me To Your Heaven uit. Take Me had een A-team aan achtergrondmuzikanten, waaronder Ray Parker, Steve Lukather van Toto en Bill Champlin van Chicago, met de Duitse producer Jack White aan het roer.

White had het talent om geweldige nummers van over de hele wereld te verzamelen en ze als eerste in Amerika uit te brengen, samen met een van zijn protegés, zoals Woods en Laura Branigan. En Take Me was zo ontzettend melodieus en pakkend van begin tot eind dat de White-formule eigenlijk best goed werkte. Woods, die klonk als een jonge, hippe Johnny Mathis, speelde er prachtig op los, en de eerste single van het album, "Steal the Night", was een crossoverhit die de top 30 van de pophitlijsten bereikte en iets lager in de r&b-hitlijsten.

Woods slaagde er nooit in zijn aanvankelijke succes met twee vervolgalbums op Cotillion succesvol voort te zetten. Hij verhuisde definitief naar Europa, waar hij zich bezighield met optredens en televisie. In 2010 nam hij een live-optreden op in Europa, wat aantoonde waarom hij ook aan de andere kant van de oceaan succesvol bleef. Hij toonde zijn talent als songschrijver en speelde behendig een aantal klassieke pop- en jazznummers. Een daarvan was een fantastische versie van Johnny Mathis' klassieker "Misty". Helaas overleed hij vier jaar later op de zeer jonge leeftijd van 62.