Roberta Flack was betoverend op “Where I’ll Find You”

In 1977 was Roberta Flack op het toppunt van haar kunnen. Een half decennium in haar Imperial Period als een van de populairste zangeressen ter wereld, was ze weer helemaal in de wolken met Blue Lights In The Basement, een verzameling door Gene McDaniels geproduceerde pareltjes, geleid door het hitlijst-topduet met Donny Hathaway, "The Closer I Get To You."

Maar helemaal aan het einde van dat album zat een van Flacks meest spookachtige en aangename ballads ooit. De compositie van David McHugh "Where I'll Find You" is het verhaal van een vrouw die haar plannen voor haar leven heeft, maar die op mystieke wijze aangetrokken wordt tot een liefde die ze moeilijk kan weerstaan.

Als een licht op een schip, in een storm roep je naar mij

Hoewel mijn koers de mijne is, vrees ik dat hij naar jou leidt

Naar jou en jou alleen, En ik kan het niet veranderen

McDaniels' productie is licht orkestraal met een zachte marsachtige beat, en hij laat Flacks zachte, bijna treurige vocalen de dualiteit van emoties uitdrukken die de teksten uitdrukken.

"Where I'll Find You" was geen single, noch een van Roberta Flacks meest gevierde nummers, maar bijna een halve eeuw later staat het als een zoveelste triomf die diep in haar catalogus ligt.