Oprichter van Friends of Distinction, zanger van “Grazing In The Grass”, Harry Elston, overleden op 86-jarige leeftijd

Het nieuws van vandaag kwam als een mokerslag aan, vooral na de dood van zoveel soulmuziekgrootheden in de afgelopen twee weken. We zijn verdrietig om het nieuws te moeten doorgeven van het overlijden van Friends of Distinction-oprichter Harry Elston. Hij was 86.

Harry's goede vriend en 5th Dimension-lid LaMonte McLemore plaatste het slechte nieuws vandaag op Facebook: We zijn zo verdrietig om het plotselinge overlijden van muzieklegende Harry Elston van The Friends of Distinction te moeten melden. Meer nog, zes decennia lang was hij LaMonte's allerbeste vriend. Sluit u aan bij LaMonte & Mieko in gebed voor Harry's vrouw, Yukari en zijn familie, en voor iedereen - collega's en vrienden - die van Harry hielden en hem koesterden vanwege zijn vrolijke, optimistische manier van doen, en de vriendelijkheid, eerlijkheid en geestige humor die zijn handelsmerk waren. Net als zijn tijdloze muzikale erfenis van "Grazin' in the Grace" en nog veel meer, zal zijn geest voor altijd voortleven.

Een van de meest geliefde en vocaal samenhangende zanggroepen van eind jaren 60 en begin jaren 70, de Friends of Distinction, wordt te vaak vergeten in retrospectieven van dat tijdperk, maar hun muziek is blijven voortleven. De groep werd in 1968 opgericht door Elston, Floyd Butler, Jessica Cleaves en Barbara Love en had in zijn oorspronkelijke vorm een ​​relatief kort leven, maar maakte een aantal van de meest memorabele pop-/soulmuziek aller tijden.

Elston zong halverwege de jaren 60 bij de Hi-Fi's en was een warming-up voor Ray Charles tijdens tournees door het hele land. Toen die groep in 1966 uit elkaar ging, richtten leden Marilyn McCoo en McLemore samen de enorm succesvolle Fifth Dimension op en Elston begon de Friends, waarvan het geluid vergelijkbaar was met, en vaak verward werd met, de Fifth Dimension — beide omvatten strak harmonieuze mannen en vrouwen gekleed in 'hippe' kleding uit de late jaren 60 — hoewel de muziek van de Friends over het algemeen soulvoller was.

De nieuw gevormde Friends of Distinction werd gemanaged door football-legende Jim Brown en tekende bij RCA Records. De Friends kwamen op de populaire muziekscene toen Motown en Stax domineerden en kwamen met een luchtige California pop/soul sound. Geweldige harmonieën en crossover arrangementen ondersteunden de individueel sterke lead vocals van de groepsleden. Gecombineerd met topmateriaal (zowel originele nummers als covers) klonk de groep, net als de Fifth Dimension, als een frisse wind op de popradio in 1969.

Hun eerste single, "Grazin' In the Grass," was een door Elston gezongen vocale remake van een instrumentaal nummer van Hugh Masekela en bereikte de top 5 van zowel de pop- als soulhitlijsten in 1969. De opvolger van de groep, "Going In Circles," was een briljante ballad die ook hoog scoorde. Love nam een ​​tijdje vrij om een ​​baby te krijgen en Charlene Gibson sprong in en zong de leadzang op de derde grote hit van de groep, "Love or Let Me Be Lonely", en het opmerkelijke albumnummer, "Crazy Mary". Cleaves had ook een aantal geweldige leads, waaronder de rustige stormklassieker, "I Really Hope You Do".

The Friends waren behoorlijk productief van 1969-71 en brachten 5 albums uit (een zesde verscheen in 1973). Ze brachten ook een aantal geweldige singles uit, waaronder "Check It Out" (later opnieuw gemaakt door Tavares) en een geweldige cover van Neil Sedaka's "Time Waits for No One". Maar toen de populaire muziek halverwege de jaren 70 veranderde, ging het bergafwaarts met de Friends. Een slopend tourschema en het gebrek aan een hit gedurende meerdere jaren leidden ertoe dat de groep er in 1975 mee stopte. Elston en Butler bleven een paar jaar schrijven en optreden, maar gingen uiteindelijk hun eigen weg en namen banen buiten de muziek.

In de daaropvolgende twee decennia werd de geweldige muziek die de Friends samen hadden gemaakt herontdekt en hun grootste hits werden door verschillende artiesten gecoverd, met "Going In Circles" in de hitlijsten voor de Gap Band en Luther Vandross en "Love or Let Me Be Lonely" voor popartiest Paul Davis.

In 1990 besloten Elston en Butler om de Friends weer bij elkaar te brengen. Helaas stierf Butler (aan Elstons zijde) voordat de groepsreünie kon worden gerealiseerd. Na Butlers dood bracht Elston enkele jaren door met het vormen van een nieuwe Friends-groep, die uiteindelijk Geno Henderson, Wendy Brune en Berlando Drake bij elkaar bracht om met hem te zingen. Die line-up bleef jarenlang toeren en het publiek vermaken nadat de wereld voor het eerst de Friends of Distinction had gehoord.

Op persoonlijk vlak werd Harry een goede vriend van ons allemaal bij SoulTracks en was hij een positieve kracht voor iedereen in de muziekgemeenschap. Hij zal enorm gemist worden.