Op 10 december 1967 verloren we de grote Otis Redding

10 december 1967: Otis Redding sterft bij vliegtuigongeluk

Het is ongelooflijk om te bedenken dat er meer dan een halve eeuw is verstreken sinds een van de grootste tragedies in de wereld van de soulmuziek. Op deze dag, 10 december 1967, overleed de legendarische Otis Redding bij een tragisch vliegtuigongeluk, samen met verschillende leden van de Bar-Kays (de onderstaande video bevat een interview met overlevende Ben Cauley).

Otis Redding, wereldwijd bekend als "Big O," blijft een van de meest invloedrijke en belangrijke stemmen in de muziekgeschiedenis. Zijn gepassioneerde, emotionele, rauwe en uitermate soulvolle zangstijl, gecombineerd met zijn vermogen om nummers te schrijven zoals "Respect," "I've Been Loving You Too Long" en "(Sittin' On) The Dock of the Bay," spraken wereldwijd tot het publiek. Otis Redding was uniek, een creatief talent wiens muziek veel te vroeg tot een einde kwam.

Geboren in Macon, Georgia, werd Otis al vroeg beïnvloed door een andere pionier, Little Richard. Zijn eerste opnames (onder de naam “Otis & The Shouters”) weerspiegelen zijn bewondering voor de rock'n'soul-icoon. Twee jaar nadat Otis in 1960 begon te werken met Johnny Jenkins & The Pinetoppers, kreeg hij zijn kans om op te nemen. In de Memphis-studio's van het opkomende Stax Records kreeg Otis de gelegenheid om zijn zelfgeschreven nummer “These Arms of Mine” op te nemen aan het eind van een Johnny Jenkins-sessie: de rest, zoals men vaak zegt, is geschiedenis. Stax mede-eigenaar Jim Stewart en de aanwezige muzikanten (waaronder Steve Cropper en Booker T. Jones, die later met Otis zouden gaan schrijven) herkenden zijn unieke talent. In de lente van 1963 stond de naam Redding voor het eerst in de R&B-hitlijsten, met die eerste opname, de eerste van meer dan dertig hitsingles en meer dan een dozijn klassieke albums.

In de drie jaren die volgden, was Otis een constante hitmaker, met nummers als “Pain In My Heart,” “Mr. Pitiful,” “That’s How Strong My Love Is,” het eerder genoemde “I’ve Been Loving Too Long” (samen geschreven met Jerry Butler, jarenlang bestuurslid van de R&B Foundation) en natuurlijk “Respect,” dat Aretha Franklin's tijdloze anthem zou worden. Door onvergetelijke Stax/Volt-albums zoals “Otis Blue,” “The Soul Album” en “The Dictionary of Soul,” en verdere hits zoals de definitieve versie van het nummer “Try A Little Tenderness,” “My Lover’s Prayer” en “The Happy Song (Dum-Dum),” veroverde Otis het hart van Europese muziekliefhebbers, waarbij Britse groepen zoals The Rolling Stones snel hun bewondering voor Redding's kunst uitten.

Een duetalbum uit 1967 met labelgenoot Carla Thomas ("The King & The Queen") en een lovende optreden op het Monterey Pop Festival (voor duizenden muziekliefhebbers die zijn werk tot dat moment niet hadden gekend) waren verdere hoogtepunten van dat jaar. Begin november bevond Otis zich weer in de Stax-studio's, waar zijn reis naar roem was begonnen, om zijn nieuwste opnames af te ronden. Binnen drie dagen bereikte het nieuws van zijn overlijden de wereld – terwijl hij nog maar in de twintig was. Postuum zou de opname van november zijn grootste hit worden. Poëtisch, persoonlijk en reflectief, werd "(Sittin’ On) The Dock of the Bay" het onmiskenbare bewijs van Otis Redding’s onsterfelijke muzikale erfenis. Voor ware soulfans wereldwijd was het een herinnering aan de tijdloze erfenis van Otis Redding.