NANCY WILSON: You’re As Right As Rain
- Cor Winkels
- 6 feb
- 2 minuten om te lezen
Een vooraanstaand muziekschrijver beschreef Nancy Wilson ooit als de Marmite van soul en jazz. De schrijver zei verder dat velen haar werk een beetje te antiseptisch, klinisch en passieloos vonden, terwijl anderen haar coole, relaxte en unieke stijl aantrekkelijk en aantrekkelijk vonden. Ik moet allereerst zeggen dat deze prutser in die tweede categorie valt. Hoewel de in Ohio geboren zangeres nooit als een klassieke souldiva zal worden beschouwd of met de first ladies van de jazz zal worden geconfronteerd, heeft haar muziek heel veel soulvolle aantrekkingskracht die haar bij velen geliefd heeft gemaakt. Deze schrijver rekent mevrouw Wilsons 'Guess Who I Saw Today' en het monumentale 'Face It Girl, It's Over' inderdaad tot zijn favorieten aller tijden, terwijl het noordelijke publiek haar 'The End Of Our Love' (toevallig de B-kant van 'Face It...') vereert.
Ik ben dan ook verheugd om deze magnifieke en uitgebreide collectie van 124 nummers en 7 cd's van Cherry Red/Soul Music/Second Disc aan te kondigen. De boxset beschrijft de periode tussen 1970 en 1980 en bevat 12 albums die ze in die periode opnam voor haar langlopende label Capitol. Elf van de 12 albums zijn eerder opnieuw uitgebracht door Soul Music, maar de meeste zijn nu niet meer verkrijgbaar, dus het is goed om ze allemaal terug te hebben en gemakkelijk toegankelijk te maken.
De eerste cd in de box bevat de LP 'But Beautiful' van mevrouw Wilson uit 1971 - een album dat bevestigt dat ze, ondanks de critici, een formidabele jazzartiest was. De nummers zijn standaard en worden uitgevoerd door een geweldig jazzkwartet - Hank Jones (piano), Grady Tate (drums), Ron Carter (bas) en Gene Bertoncini (gitaar). Op de overige albums laat de zangeres haar werk horen in de genres soul, pop en jazz. Vooral soulverzamelaars zullen veel te koesteren vinden - met name haar werk met Gamble and Huff. Terwijl de versie van 'Come Get To This' van Marvin Gaye echt opvalt. Vroeger ging het gerucht dat Gaye harmonieën zong op de opname, maar dat is nooit bevestigd. En dan is er nog een gepassioneerde cover van James Taylors ‘Don’t Let Me Be Lonely Tonight’ – luister ernaar en je zult nooit meer twijfelen aan haar soul-kwaliteiten!
Zoals bij alle Soul Music-boxsets is de presentatie weelderig. Er zijn citaten van Dionne Warwick, Johnny Mathis en Kenny Lattimore en individuele essays over elk van de 12 albums door schrijvers Joe Marchese, A, Scott Galloway, Kevin Goins en David Nathan. De toevoegingen van laatstgenoemde zijn aangrijpend, aangezien Nathan Nancy Wilson beschouwde als een dierbare vriendin die hij vaak interviewde.
Comments