Jazz- en R&B-grootheid Roy Ayers overleden op 84-jarige leeftijd

Hij was een van de invloedrijke artiesten van de vorige eeuw die hielpen R&B en jazz te definiëren, en het zou moeilijk zijn om een ​​artiest te vinden die universeel meer aanbeden wordt door zijn collega's. In een jaar waarin al te veel groten aller tijden zijn overleden, moeten we helaas melden dat er weer een grootheid is overleden: Roy Ayers.

De familie van Ayers plaatste het volgende op sociale media: Het is met groot verdriet dat de familie van de legendarische vibrafonist, componist en producer Roy Ayers zijn overlijden aankondigt, dat plaatsvond op 4 maart 2025 in New York City na een lange ziekte. Hij leefde 84 prachtige jaren en zal enorm gemist worden. Zijn familie vraagt ​​u om hun privacy te respecteren in deze tijd, een viering van Roys leven zal binnenkort plaatsvinden.

De in Los Angeles geboren vibrafonist begon zijn liefde voor muziek als kind, waarschijnlijk geïnspireerd door zijn ouders: zijn moeder was een lokale pianoleraar en zijn vader een trombonist. Hij speelde als jong kind piano en pakte van nature meerdere instrumenten op, zoals fluit, trompet en drums. Uiteindelijk ging hij voor de vibrafoon en ontwikkelde zich tot een legende op dat instrument.

Ayers begon begin jaren 60 met opnemen als sideman en kreeg een plek bij de legendarische jazzfluitist Herbie Mann. Tegen het einde van dat decennium ging hij zelfstandig verder, richtte Roy Ayers Ubiquity op en werd een echte pionier in het samenvoegen van R&B en jazz. Zijn brede visie kreeg vorm in de vroege jaren 70 en kwam tot bloei op zijn succesvolle album Everybody Loves The Sunshine uit 1976.

Eind jaren 70 en begin jaren 80 bleef Ayers optreden met zijn band, scoorde hits in de soul- en dancehitlijsten zoals de top tien "Don't Stop The Feeling" en produceerde ook een aantal andere artiesten. Hij toerde ook herhaaldelijk de wereld rond en vond inspiratie in de geluiden van Afrika die zijn eigen muziek vormgaven.

Ayers' muziek werd invloedrijk voor de hiphop- en housegemeenschap, maar nergens werd het meer vereerd dan in de generatie neo-soulartiesten die in de jaren negentig opkwam, waardoor Ayers de bijnaam 'Godfather of Neo-soul' kreeg. Hij werkte met veel van de groten van dat decennium, waaronder Mary J. Blige, A Tribe Called Quest en Erykah Badu.

Aan het begin van de nieuwe eeuw was Ayers weer in beweging, experimenteerde met housemuziek en werkte samen met veel van de groten, zoals Master at Work. In 2015 eerde SoulTracks hem met de SoulTracks Lifetime Achievement Award, als erkenning voor zijn invloed buiten de jazzscene. Vijf jaar later werkte Ayers samen met Adrian Younge en Ali Shaheed Muhammad voor het door critici geprezen album Jazz Is Dead.

Gedurende de 21e eeuw bleef Ayers regelmatig toeren, zowel als headliner als onderdeel van multi-artist shows, wat zijn muzikale kwaliteiten tot ver in zijn 80e liet zien. Zijn overlijden markeert een andere trieste mijlpaal voor 2025, maar hij zal een artiest zijn wiens muziek – en muzikale invloed – nog jarenlang zal voortduren.