Janet Jackson recensie – glitter, glamour en een snelle doorloop van de hits
Ze laat acht nummers voorbijgaan voordat ze de oude favorieten erbij pakt – maar als ze dat doet, herinnert het je eraan waarom ze de hitlijsten domineerde
Janet Jackson arriveert in Londen met de gloed van haar Together Again-wereldtournee overschaduwd door controverse. Diep begraven in een Guardian-interview waren haar gedachten over de komende Amerikaanse verkiezingen. Helaas koos ze ervoor om een leugen te herhalen die door Donald Trump in stand werd gehouden over de raciale identiteit van Kamala Harris, met onvermijdelijke resultaten. De gebeurtenissen namen toen een vreemde wending, zoals gebruikelijk is bij gebeurtenissen in de familie Jackson. Vervolgens werd een rectificatie uitgegeven, en vervolgens werd de rectificatie ingetrokken – de “manager” die het had uitgegeven had blijkbaar niets met Jackson te maken. Binnen 48 uur had de Amerikaanse pers het over een “PR-nachtmerrie”.
Het is geen situatie die het publiek van vanavond lijkt te storen – grotendeels, maar niet uitsluitend, oud genoeg om Jacksons paarse patch uit de jaren 80 en 90 uit de eerste hand te herinneren – maar het is toch een beetje ongelukkig, omdat haar tournee vermoedelijk bedoeld is om een carrière die in een dip zat omdat je haar muziek niet kon horen door het lawaai van de controverse heen, na haar beruchte optreden bij de Super Bowl in 2004, opnieuw vorm te geven. Of haar daaropvolgende commerciële neergang ook iets te maken zou kunnen hebben met een dip in de kwaliteit en consistentie van haar albums in de jaren 00 is een interessante vraag, maar Jackson zelf vindt duidelijk dat ze het waard zijn om opnieuw te beoordelen. De opening van haar show is gedurfd licht op hits en zwaar op tracks uit de 21e eeuw: het ene door house beïnvloede nummer gaat over in het andere, alsof een DJ een set nummers mixt die je niet helemaal kunt plaatsen.
Ze treedt op in een jas die zo groot en bol is dat hij als een kingsize dekbed zou kunnen functioneren, en laat acht nummers voorbijgaan voordat ze begint met knallen, met de Joni Mitchell-sampling Got ’Til It’s Gone en That’s the Way Love Goes. Je moet haar vastberadenheid om haar mindere werken terug te winnen en de mate van camp-hauteur waarmee ze dat doet bewonderen, maar je kunt een golf van opwinding bij het publiek die dicht bij dankbaarheid voelt niet missen wanneer ze roept “Ik weet dat iedereen in het gebouw dit kent!” en ze begint te slaan met het spul dat miljoenen heeft verkocht. Een paar coupletten en refreinen van What Have You Done for Me Lately, Nasty, The Pleasure Principle, When I Think of You en The Best Things in Life Are Free volgen elkaar snel op – als het al te snel gaat. Dit zijn prachtig vormgegeven popliedjes en je kunt niet anders dan het gevoel hebben dat ze er beter aan toe is als ze ze meer ruimte geeft in plaats van ze af te korten en aan elkaar te plakken, een gevoel dat wordt versterkt als ze overstapt op ballads: Let’s Wait Awhile, Again, Runaway. Maar er hangt een zweem van de flipboekaanpak van een residentie in Vegas (ze ondernam er een in 2019 en begint er eind dit jaar nog een) over de voorstelling: veel choreografie en kostuumwisselingen, 40 nummers in ruim twee uur.
Toch vertegenwoordigt het een bepaald soort waar voor je geld. Als het de bedoeling is om te onderstrepen hoeveel hits Jackson had, dan voldoet het aan zijn opdracht. Ze doet een versie van Scream met de video van haar en haar overleden broer die van de grote schermen knallen, een herinnering dat dit het laatste echt geweldige nummer was dat Michael Jackson opnam, en ook dat er een tijd was dat Janet Jackson zo commercieel autoritair was dat zelfs de zelfbenoemde King of Pop haar hulp inriep om tijdelijk een carrière die in de war was, weer op de rails te krijgen.
Of ze ooit weer zo commercieel heerszuchtig zal zijn, is een discutabel punt – zelfs zonder de huidige ophef om mee om te gaan, heeft ze het grootste deel van een decennium geen nieuw album uitgebracht – maar vanavond, in korte uitbarstingen, kun je zien waarom ze dat was.
Op Co-op Live, Manchester, op 1 oktober, en Ovo Hydro, Glasgow, op 13 oktober
Janet komt op 10 oktober naar Amsterdam voor een concert. Kijk hier.
コメント