‘I’ve Been Lonely For So Long’: De intelligente ziel van Frederick Knight

‘I’ve Been Lonely For So Long’, een geweldig soulalbum dat Frederick Knight tot een grote ster had moeten maken, bevat veel meer dan alleen de titeltrack.

Voor een zogenaamd one-hit wonder heeft Frederick Knight veel hits gescoord. Knight, nog steeds het meest bekend om de titeltrack van dit fantastische album, I’ve Been Lonely For So Long, kwam begin jaren 70 uit Birmingham, Alabama, met een overwegend zachte, intelligente soulvolle stijl. Hij bracht drie singles uit voordat hij in 1972 bij Stax tekende en de bom dropte met “I’ve Been Lonely For So Long” – hoewel dit een warme, bijna-prettige explosie was. Het nummer, dat net zo dicht bij singer-songwriters als bij soul stond, bezorgde hem meteen naam, en vanaf dat moment zouden zijn nummers door andere artiesten worden opgemerkt.

Het merkwaardige van deze situatie was dat Knights doorbraakplaat in feite geschreven was door zijn vrouw, Posie, in samenwerking met Jerry Weaver, die onder andere nummers voor Joe Tex en Joe Simon op zijn naam heeft staan. Maar "I've Been Lonely For So Long" sloot volledig aan bij Knights vaak ingetogen stijl. Hij zag er funky uit als een beest, met een ijskoude getinte bril en een leren patchworkjas met een bontkraag waar elke pooier uit de Bronx een moord voor zou doen. Op de single klonk zijn falsetto echter vermoeid en volwassener dan die van een man van midden twintig, en de plaat was zo country als een veemarkt, met slidegitaar en een stoffige, akoestische feel. "I've Been Lonely For So Long" was zeker een uitschieter, maar het sloeg de spijker op z'n kop en haalde nummer 22 in de Billboard Hot 100, waarmee Knight op de kaart werd gezet.

Een veelzijdig talent...

Het oorspronkelijke album was veel meer dan een kopie van de landelijke stijl van de single. "This Is My Song of Love To You" speelde dezelfde (grotendeels) tweeakkoordentruc als de single, maar dit keer was de arrangement verfijnd, met een orkest dat een weelderige setting toevoegde en een soort uptown down-south geluid patenteerde. "Now That I've Found You" bood een oprecht maar sentimenteel doo-wop-aspect, gecombineerd met een uitgeklede, down-home sfeer, alsof The Chi-Lites de Windy City hadden verruild voor een veranda in Alabama. "Pick Um Up, Put Um Down" past perfect bij de zanger, want het is superslecht, en Knight laat hier een sterke invloed van Bobby Womack horen, met name in de halfgesproken terzijdes. Knights talent is veelzijdig, maar op de een of andere manier blijft hij zichzelf, dankzij die kenmerkende, luchtige hoge stem.

"Your Love's All Over Me" is geen verzoek om douchegel, maar wederom een funky nummer met zoemende gitaar van Jesse Carr, die even pauze neemt van de sessies met Betty Wright en Swamp Dogg. "Take Me On Home Witcha" is een stevig midtempo nummer met Knight, die grotendeels zijn hoge register vermijdt, wat resulteert in een smekend nummer dat enigszins doet denken aan een minder wellustige Clarence Carter. Zijn hoge tonen zijn volledig aanwezig op "Trouble", een ander zeer eigenzinnig nummer dat de opvolger werd van de excentrieke titelhit; de B-kant, "Friend", is veel conventioneler en klinkt oprechter. Het jammerende "I Let My Chance Go By" is de beste straight soul hier, met dreunende piano en een licht Latijns tintje, waarbij Knight Harrison Calloways verhaal over spijt prachtig vertolkt. Het album neemt afscheid met een ander nummer over verloren liefde, "Someday We'll Be Together", een energieke, opbouwende versie die net zo anders is dan de afscheidssingle van Diana Ross & The Supremes als grits van kaviaar.

... die een grotere ster had moeten zijn

Als I've Been Lonely For So Long eindigt, besef je dat het een geweldig soulalbum is – en je vraagt je af waarom Knight geen grotere ster was, met nog maar één fatsoenlijke r&b-hit, "I Betcha Didn't Know That", op een andere Stax-label, Truth. Misschien was zijn soulstijl gewoon iets te links om een trouw publiek op te bouwen. Maar op dit album had Knight in Sam Dees een schrijfpartner gevonden voor twee nummers, en de samenwerking zou hem goed van pas komen: net als Dees verdiende Knight het grootste deel van zijn brood met zijn pen. Hij schreef voor Aretha Franklin, Gwen McCrae, Major Lance en vele anderen en verdiende veel geld met zijn eigen auteurschap van Anita Wards wereldwijde discohit "Ring My Bell" in 1979.

Wat "I've Been Lonely For So Long" betreft, dat is gecoverd door iedereen, van Mick Jagger tot Rita Marley tot Graham Central Station. Maar als je de ziel ervan echt wilt voelen, is de originele versie de enige plek om naartoe te gaan.