George Duke haalde alle sterren binnen voor “Fame”

De overleden, geweldige George Duke zette zijn tweede stap als soloartiest tijdens zijn periode bij Warner Bros. Records gedurende het grootste deel van de jaren 1990 tot begin jaren 2000. Nadat hij als componist en producer tientallen geliefde en succesvolle opnames had gemaakt voor een hele reeks R&B-, pop- en jazzartiesten in de jaren 70 en 80, richtte hij zijn aandacht meer op zijn eigen creatieve inspanningen als toetsenist en zanger met het album Snapshot uit 1992.

Afgezien van opmerkelijke bijdragen van een toen nog relatief onbekende Rachelle Ferrell en nog nieuw voor het grote publiek Phil Perry, had Snapshot een all-star line-up van ondersteunende vocalisten, met name op de uptempo jam, "Fame." Hoewel het een slow-jam op het album was ("No Rhyme, No Reason") die Duke destijds de meeste hitlijsten bezorgde, kunnen vaste kijkers van het toen zeer op muziek gerichte kabelnetwerk BET zich wellicht herinneren dat ze de kleurrijke promovideo voor "Fame" regelmatig zagen. De geweldige features op het nummer van Howard Hewett, Jeffrey Osborne, Keith Washington, Rachelle Ferrell, Deniece Williams, Philip Bailey en Lori Perry (samen met Phil Perry en een nieuw opkomende Chanté Moore) zorgden voor een dynamische samenwerking.

Hoewel de teksten van "Fame" vrij standaard zijn, schittert Duke's muzikaliteit door het hele nummer, zowel via zijn pianospel als via de deskundige afstemming van melodieën op de individualiteit van elke zanger. Bovendien was de single, gezien het feit dat verschillende van deze legendarische artiesten begin jaren '90 relatief droge periodes in hun carrière doormaakten, des te thematisch relevanter terwijl hij op een leuke en stijlvolle manier werd uitgevoerd.

Om een ​​of andere mysterieuze reden kwam en ging "Fame" grotendeels zonder enig spoor. Doe jezelf dus een plezier en bekijk deze feelgoodbijeenkomst van machtige stemmen terwijl je de diepe erfenis van George Duke viert.