Expo 67: Canada arriveert met Jefferson Airplane, Supremes en Thelonious Monk

Expo 67, gehouden van april tot oktober 1967, bracht Thelonious Monk, Jefferson Airplane, The Supremes en Harry Belafonte samen om alles wat met Canada te maken heeft te vieren.

Expo 67 – of, zoals het voluit heet, de Internationale en Universele Tentoonstelling van 1967 – werd gehouden in de lente, zomer en herfst van 1967 en was Canada's debuutfeest. Met de nieuwe Maple Leaf-vlag (officieel aangenomen op 15 februari 1965) en de viering van de 100e verjaardag van het land, gaf het Canadezen de kans om aan de wereld te laten zien wie ze waren en wat ze konden. Maar het ging bijna niet door.

In 1955 kreeg de Sovjet-Unie de kans om de Internationale en Universele Tentoonstelling van 1967 te organiseren, een wereldtentoonstelling in Moskou, die volledig bedoeld was als een viering van de 50e verjaardag van de Russische Revolutie. Maar om verschillende redenen – waaronder de Koude Oorlog – trokken de Sovjets zich in 1962 terug. De nieuwe burgemeester van Montreal, Jean Drapeau, lobbyde bij de federale overheid om een ​​nieuwe offerte in te dienen bij het Bureau International des Exposition, dat de beurs op 13 november 1962 aan Canada toekende.

Er was in Montreal niet veel steun voor het idee, vooral vanwege Drapeau's voorkeurslocatie: nieuwe eilanden aangelegd in de Saint Lawrencerivier, waarbij ook Saint Helen's Island werd gebruikt. Maar dankzij intense politieke wil (en ondanks een computerprogramma dat voorspelde dat de locatie niet op tijd klaar zou zijn), opende Expo 67 op 27 april 1967 voor het publiek.

Gedurende de daaropvolgende zes maanden werd Expo 67 bezocht door koningin Elizabeth, president Lyndon Johnson, prinses Grace van Monaco, Robert F. Kennedy, de Ethiopische keizer Haile Selassie en Charles de Gaulle van Frankrijk. Onder de beroemdheden bevonden zich onder meer de Beatles-goeroe Maharashi Mahesh Yogi, Jaqueline Kennedy, Maurice Chevalier en Marlene Dietrich.

Er was ook een grote muzikale component. Bing Crosby, Harry Belafonte, jazzlegende Thelonious Monk, Jefferson Airplane, Tiny Tim en The Tokens waren allemaal aanwezig. Zelfs The Ed Sullivan Show verhuisde in mei van New York naar The Supremes, Petula Clark en The Seekers.

Toen was er het officiële themanummer, "Hey Friend, Say Friend/Un Jour, Un Jour", van de componist Stéphane Venne uit Quebec, dat werd gekozen uit 2200 inzendingen uit 35 landen. Maar het nummer dat de meeste mensen met Expo 67 associëren was "Ca-na-da" van Bobby Gimby, een schrijver van reclamejingles.

Het Canadese Paviljoen speelde "Something To Sing About", een nummer oorspronkelijk geschreven voor een tv-special uit 1963, en het Ontario Paviljoen had zelfs een eigen nummer, "A Place to Stand, A Place to Grow", geschreven door Dolores Claiborne, dezelfde vrouw die het iconische thema van Hockey Night In Canada schreef. In 2017 werd het nummer gecoverd door Ginger Ale And And The Monowhales ter ere van Ontario's 150e verjaardag.

Expo 67 was een enorm succes en wordt beschouwd als een van de belangrijkste evenementen ooit in Canada. Het is ook nog steeds de vierde best bezochte tentoonstelling ter wereld en is sindsdien de geschiedenis ingegaan als een evenement dat de "Two Solitudes" van Quebec en Engels Canada overbrugde, en zal door degenen die erbij waren herinnerd worden als Canada's eigen Woodstock. – Alan Cross