Durand Jones & The Indications – Soul met diepgang en charme

Tegenwoordig kennen alle serieuze soulliefhebbers de naam Durand Jones & The Indications wel. Mocht dat niet zo zijn: dit is een soulkwintet met een gemengde achtergrond, gevormd in 2012 aan de Indiana University in Bloomington. Wat hen samenbracht? Een gedeelde passie voor klassieke, vintage soulmuziek. De originele bezetting bestaat uit zanger Durand Jones, drummer/zanger Aaron Frazer, gitarist Blake Rhein, bassist Kyle Houpt en toetsenist Steve Okonski.

Het debuutalbum uit 2016 – simpelweg Durand Jones & The Indications getiteld – kreeg veel lof dankzij de compromisloze benadering van klassieke soul. Kenners trokken al snel parallellen met het geluid van legendarische labels als Stax en andere zuidelijke soulstudio’s uit de jaren ’60 en ’70.

De echte doorbraak kwam echter in 2019 met het album American Love Call, waarop de band een iets andere koers ging varen. In een interview noemde Jones het album “meer Gamble & Huff dan Sam & Dave” – een duidelijke verwijzing naar de soepelere, gepolijste Philly sound. Die lijn werd in 2021 voortgezet op Private Space, een plaat met dezelfde charme en enkele opvallend speelse tracks, zoals het funky ‘Witchoo’.

Na Private Space gingen de bandleden ieder hun eigen weg. Jones bracht een soloalbum uit dat gemengde reacties opriep. Frazer richtte zich op zijn kenmerkende falsetstem en Okonski dook met Frazer en nieuwe bassist Michael Isvara “Ish” Montgomery de jazz in, met enkele fraaie trio-opnames als resultaat.

Nu zijn de heren weer samen – en hoe! Hun nieuwe, zelfgeproduceerde album bevat elf tracks en is een ode aan alles wat we zijn gaan waarderen aan deze band: volwassen, doorleefde soul die toch sprankelt van enthousiasme. Volgens Jones zelf: “Al deze nummers gaan over volwassen thema’s – onderwerpen waar we eerder nog niet over zongen. We zijn allemaal in de dertig, hebben veel meegemaakt, en bloemen zijn voor ons een symbool van groei, rijping en bloei.”

Een duidelijk voorbeeld daarvan is het nummer Flower Moon – een liefdeslied waarin bloemen als metafoor dienen. Muzikaal is het prachtig: zachte blazers, harmonieuze arrangementen en een weergaloze hoofdrol voor Frazer. Op een ander album zou dit het hoogtepunt zijn, maar hier is kiezen bijna onmogelijk: elke track biedt pure soulvreugde, van de korte instrumentale intro tot de slotballade.

De track die momenteel het meest wordt gedraaid is Really Wanna Be With You – een kalmerende, warme song die je doet herinneren waarom je ooit verliefd werd op soulmuziek. Het tempo ligt wat hoger, maar het blijft ingetogen. De meest energieke track is waarschijnlijk If Not For Love – strak en pittig, zonder uit de bocht te vliegen.

Verder vind je klassieke soulballads die doen denken aan de grote Philly-groepen uit de jaren '70 – denk aan Blue Magic. Het afsluitende Without You ademt pure Thom Bell-sfeer, inclusief een gesproken intermezzo dat zo van The Manhattans had kunnen komen.

We zeiden het al: uit deze plaat favorieten kiezen is onzinnig. Dit is retro soul van begin tot eind op topniveau. Als we een “album van de week” of “van de maand” hadden, zou deze met gemak bovenaan staan. Sterker nog – dit zou zomaar eens dé soulplaat van het jaar kunnen zijn.

Benieuwd? Bekijk dan zeker de videoclip van Been So Long in onze “one to watch”-sectie. En laat je betoveren.