‘Dead End Street’: Lou Rawls wint een Grammy voor The Windy City

De single van de zanger uit Chicago was een superieur soulvol, door hoorns aangestuurd stukje van het echte leven.

Soulster Lou Rawls uit Chicago scoorde zijn eerste, langverwachte hitsingle op Capitol met "Love Is A Hurtin' Thing". Die kant uit 1966 bereikte de top van de Amerikaanse R&B-hitlijst en baande de weg voor decennia van succes. Zijn opvolger, "You Can Bring Me All Your Heartaches", was slechts een bescheiden soulsucces op nr. 35, maar de volgende keer was hij weer op weg naar de top tien met een nummer dat hem een ​​Grammy opleverde.

Het nummer was "Dead End Street", geschreven door Ben Raleigh en David Axelrod, en niet te verwarren met het nummer van Ray Davies en de Kinks-hit van kort daarvoor. Rawls' opname was een superieur soulvol, door hoorns gevoed stukje van het echte leven waarin de eerste 90 seconden of zo de vorm aannamen van een meeslepende, zelfgecomponeerde monoloog over zijn opvoeding en zijn strijd om boven zijn bescheiden afkomst uit te stijgen.

Rawls vertelt ons verder dat hij, toen hij oud genoeg was, een baan kreeg, wat geld spaarde voor een ticket en vertrok. Het was een volkomen geloofwaardig verhaal over de strijd in de binnenstad dat de stylist van het lied op stijlvolle wijze ten gehore bracht, zowel in de monoloog als in de schorre maar melodieuze vocalen die erop volgden.

"Dead End Street Monologue"/"Dead End Street", zoals het op het label van Capitol 5869 stond, kwam op 25 maart 1967 in de pophitlijst van Billboard terecht en bereikte een piek van nr. 29 in dat genre. De populariteit was veel groter tijdens de Rhythm & Blues-aftelling, waar het op 15 april debuteerde en twee weken lang helemaal naar nr. 3 klom. Billboard noemde het in zijn recensie een "aanstekelijke bluesrocker met een sterke line die Rawls zonder problemen weer omhoog zou moeten schieten in de hitlijst."

Lou verslaat Otis, Wilson, Jackie en Joe

De single stond op Rawls' Too Much! album, dat in mei in de hitlijsten terechtkwam en twee weken lang op nummer 2 stond in de R&B LP-hitlijst, met een piek op nummer 18 pop. In de week dat de single zijn popintrede maakte, had de zanger maar liefst drie albums in de top 12 van de Best Selling Jazz LPs-enquête, die allemaal ook in de top 20 van Top Selling R&B LPs stonden. Het waren Carryin' On, Lou Rawls Soulin' en Lou Rawls Live.

Luister naar de Greatest Soul 45s-afspeellijst.

"Dead End Street" won een Grammy voor Best R&B Vocal Performance, wat nog een grotere prestatie wordt als je weet welke vier andere nominaties het won. Het waren Wilson Pickett's "Funky Broadway", Jackie Wilson's "(Your Love Keeps Lifting Me) Higher and Higher", Joe Tex's "Skinny Legs And All" en Otis Redding's "Try A Little Tenderness". Om een ​​zin uit een ander lied te lenen dat Rawls zich eigen maakte: het was een heel goed jaar.