‘Dancing In The Street’: Achter het nummer van Martha Reeves And The Vandellas

Het nummer, zowel een euforische dansvloervuller als een oproep tot actie, blijft een schoolvoorbeeld van Motowns popperfectie uit de jaren 60.

Het wordt vaak omschreven als een politiek statement; een teken van de Amerikaanse opstand van midden jaren 60, gedreven door ongelijkheid en de strijd voor burgerrechten. Maar "Dancing In The Street" werd niet gezongen door een religieuze leider of een opkomende Black Panther. Het werd gezongen door Martha And The Vandellas, drie hardwerkende jonge vrouwen uit Detroit. Hoewel het geassocieerd wordt met de onrust van die tijd, was het niet helemaal een statement over de kwestie.

Martha And The Vandellas kwamen uit het niets en maakten een aantal van de meest vitale nummers van de jaren 60. Motown deed het altijd beter met relatief onervaren artiesten, omdat ze door het backroomteam konden worden gevormd naar de creatieve omgeving van Motowns Hitsville-studio. The Vandellas hadden twee singles uitgebracht onder verschillende namen en bezettingen voordat ze bij het bedrijf kwamen. "Ik kwam naar Motown met een groep die The Del-Phis heette," herinnert Martha zich. "We kregen te horen dat ze op dat moment geen audities meer aannamen – het was zoiets van: bel ze niet, dan bellen ze ons wel."

"Een van mijn taken destijds was het maken van demo's van nummers voor artiesten, en één was voor Mary Wells, die niet kwam opdagen voor haar sessie – gelukkig voor mij, want ze namen het nummer over en het werd onze eerste release, 'I'll Have To Let Him Go'. Ik denk dat er ongeveer drie exemplaren van verkocht zijn... en we kochten ze alle drie! Toen was het 'Come And Get These Memories', en vanaf dat moment was het Top 20, Top 10. We werden verwend."

Verwend, inderdaad. De schrijvers van Motown, waaronder Holland-Dozier-Holland ("Heatwave", "Quicksand", "Nowhere To Run"), en William "Mickey" Stevenson en Ivy Joe Hunter ("Wild One") voorzagen Martha en co van een aantal van de beste dancefloor soulnummers uit de jaren 60. De beste daarvan was "Dancing In The Street", geschreven door Stevenson en Marvin Gaye, met toevoegingen van Hunter. Gaye beweerde dat hij The Vandellas hun naam gaf toen ze zongen op zijn eerste hit, "Stubborn Kind Of Fellow", en grapte dat ze klonken als vandalen. Martha zegt echter dat de naam de lokale Van Dyke Street combineerde met haar favoriete zangeres, Della Reese. Mickey Stevenson had ook banden met Reeves; zij was zijn secretaresse-assistente geweest voordat ze beroemd werd.

Reeves zei later over haar anthem "Street": "Dit was een heel slechte tijd in de hele VS. We begonnen net te kampen met allerlei verwarring in de steden – rellen en zo. Hierdoor raakten de schrijvers geïnspireerd om mensen te laten dansen en vrolijk te zijn op straat in plaats van in de rellen. De plaat kwam overigens in september uit. Je zou denken dat het qua tijd niet goed was, want er staat 'Summer's here' op, maar het was al herfst, hoewel ik denk dat iedereen de boodschap wel begrepen heeft."

Officieel werd "Dancing In the Street" uitgebracht op Motowns Gordy-label op 31 juli 1964, maar het werd een hit in de herfst en bereikte de tweede plaats. Stevenson was ertoe aangezet het te schrijven toen hij kinderen op straat brandkranen zag openen om af te koelen; toen het water eruit spoot en mensen erin en eruit sprongen, leken ze te dansen. Co-auteur Gaye vond dat het nummer bij het onderwerp moest passen en drong er bij hem op aan het trage tempo op te voeren.

De politieke implicaties van "Dancing In The Street", net als die van een ander burgerrechtenlied, Aaron Nevilles "Tell It Like It Is", werden eerder impliciet dan expliciet genoemd. Toen de zwarte activist H. Rap Brown van het Student Nonviolent Coordinating Committee het begon te spelen tijdens het organiseren van demonstraties, kreeg het nummer een blijvende politieke ondertoon, die Reeves in de jaren 60 publiekelijk ontkende, hoewel ze zich in besloten kring bewust was van de mogelijke interpretatie. Het was leuk, het was kunst, het kreeg een diepere betekenis, wat "Dancing In The Street" tot een perfect popnummer uit de jaren 60 maakt.