Beste Supremes-nummers: 10 essentiële nummers die je aan het lijntje houden

Van klassieke hits gezongen door Diana Ross tot verbluffende nummers opgenomen door latere bezettingen van de groep, de beste Supremes-nummers onthullen de unieke magie van de groep.

Diana Ross, Mary Wilson en Florence Ballard braken door in 1964 en werden de beste vrouwelijke groep van hun tijd met een reeks hits waar hun rivalen niet mee konden concurreren. De grootste sterren van Motown, ze verkochten platen in het getto, traden op in de Copa, speelden psychedelische singles in de tv-shows van oude countrysterren en brachten showtunes naar frugging teenages. De beste Supremes-nummers laten zien dat deze vrouwen uit Detroit alles konden – en dat met ziel.

Maar hun leven werd ingewikkelder. Florence Ballard had het moeilijk en werd in 1967 vervangen door Cindy Birdsong. Diana Ross werd klaargestoomd voor solo-sterrendom en met de release van hun single "Reflections" veranderde de naam van de groep in 1967 in Diana Ross And The Supremes. Diana nam in 1970 officieel afscheid van de groep, maar The Supremes waren te populair om te stoppen: ze rekruteerden Jean Terrell als Diana's vervanger en scoorden nog eens 14 US Hot 100-hits. Mary Wilson bleef een constante in de line-up, met een wisseling van leden, waaronder Lynda Laurence, Scherrie Payne en Suzaye Greene, die de groep tot juni 1977 en hun afscheidsshow in het Drury Lane Theatre in Londen leidde.

Het geluid van The Supremes ontwikkelde zich door de jaren heen, maar toen ze in 1964 eenmaal in hun ritme zaten, bleven ze herkenbaar superieur, ongeacht hoe popmodes om hen heen veranderden. Ze hadden een unieke magie, zoals deze selectie van hun 20 beste nummers duidelijk maakt. Supremes? Dat waren ze echt.

1: Someday We’ll Be Together

Oorspronkelijk opgenomen door Johnny & Jackey in 1961, werd dit heerlijk aangrijpende nummer het sluitstuk voor Diana Ross And The Supremes, en de laatste Amerikaanse nummer 1 van de jaren 60. Het trieste is dat Diana afscheid nam van de groep zonder dat ze erbij waren: Mary Wilson en Cindy Birdsong zongen niet op de plaat. Toch is het geluid van The Supremes hier, en het is een tijdloos afscheid.

2: Love Child

In 1968 verlieten schrijver-producers Holland-Dozier-Holland Motown en het bedrijf maakte zich zorgen dat The Supremes, hun grootste act, in hun afwezigheid achteruitging. Een team van achterkamertjes-boffins, bekend als The Clan, werd samengesteld om dit magische nummer te creëren, waarmee The Supremes opnieuw werden gecast als verhalenvertellers voor hun tijd. "Love Child" werd hun derde bestverkochte single, hoewel Diana het enige lid van de groep was dat optrad op de plaat.

3: Stoned Love

Een van de beste Motown-platen uit de jaren 70, met de post-Diana Supremes die een "controversiële" tekst leveren die hippie-idealen biedt, maar tegelijkertijd veel van de klassieke muzikale magie van het bedrijf behoudt. De single was een nummer 7 in de VS en een nummer 3 in het VK, maar als je hem in zijn volledige glorie wilt horen, zul je de versie op hun album New Ways But Love Stays uit 1970 moeten vinden.

4: You Keep Me Hangin’ On

De Motown-machine is op volle toeren in het lage gedeelte: een dodelijke beat die je naar de dansvloer drijft. Daarbovenop smeekt en plaagt Diana wanhopig – “Why don’t you be a man about it?” – en een zenuwachtige Morse-gitaar telegrafeert een noodsignaal. Een knal van een US No.1 uit 1966.

5: Automatically Sunshine

Een moeiteloos funky basriff met flinterdunne gitaar die het overschaduwt, en we zitten in een onmogelijk nette Supremes-hit, met Mary Wilson en Jean Terrell die afwisselend lead vocals verzorgen, en Cindy Birdsong en The Andantes die back-up leveren. Geschreven en geproduceerd door Smokey Robinson, dit nummer maakt het klassieke Supremes-geluid voor 1972 op een heldere manier over.

6: Reflections

Terwijl de wereld de psychedelische soulklassiekers van The Temptations prijst, denk dan even na over Diana Ross And The Supremes’ magische “Reflections,” een dromerige paar minuten in een rococowereld door de spiegel. Net zo’n geluid uit de jaren 60 als Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band, net zo nieuwsgierig en verloren in zijn eigen prachtige imago.

7: Stop! In The Name Of Love

Wie zou het aandurven om tegen deze eis in te gaan? The Supremes weten wat je doet – en met wie. Ze weten dat haar “charmes” (een prachtig sarcastisch woord bedacht door Holland-Dozier-Holland) geen vervanging zijn voor de echte liefde die The Supremes bieden. Een onstuitbare parel van jaloezie en passie uit 1965.

8: My World Is Empty Without You

De rommelende baslijn, de slap klinkende basdrum, het sentimentele orgel – de intro bereidt ons voor op een diep verhaal over verlies en eenzaamheid. Diana, omhuld door galm, brengt het prachtig, een vrouw alleen en eerlijk over haar gevoelens (“Ik kan nauwelijks meer doorgaan”), maar behoudt haar waardigheid. Ergens op de achtergrond voelt de prachtige Florence Ballard zo’n sterke pijn. Een grote hit begin 1966.

9: You Can’t Hurry Love

Een eenvoudig liedje met mama’s advies wordt een Motown-klassieker, zo comfortabel gebracht dat het lijkt alsof ze vier van dit soort platen hebben gemaakt voor de ochtendkoffie.

10: Nathan Jones

De Supremes onder leiding van Jean Terrell komen uit een vurige fase met een verhaal over desertie – en weigeren een deurmat te zijn voor toewijding. Een Top 20-hit in de VS, maar Top 5 in het VK, dit is de perfecte vroege jaren 70-update van het Supreme-geluid.