‘Alsjeblieft, hamer, doe ze geen pijn’: toen de wereld op hamertijd zat

Een creatief en commercieel hoogtepunt, MC Hammer's 'Please Hammer Don't Hurt 'Em' bevatte 'U Can't Touch This' en introduceerde de wereld aan 'Hammer Time'.

Niemand kon ontsnappen aan de aanstekelijke hookline van MC Hammer's "U Can't Touch This" in de zomer van 1990. Het nummer, dat van zijn derde album Please Hammer Don't Hurt 'Em kwam, was een radioklassieker over de hele wereld en transformeerde de 27-jarige rapper uit Oakland (die oorspronkelijk Stanley Burrell heette) tot een echte bekende naam.

Op een gesamplede ritmetrack die was gestolen van de Amerikaanse hit "Super Freak" uit 1981 van punk-funk-maven Rick James, steeg "U Can't Touch This" naar nummer 1 in een groot aantal landen (waaronder Australië, Nieuw-Zeeland, Zweden, Nederland, België en Canada) en veroverde ook de pole position in de R&B-hitlijsten van de geboorteplaats van de rapper, de VS. Een jaar later won het nummer twee Grammy Awards in de categorieën Best R&B Song en Best Rap Solo Performance, wat bevestigde dat het echt "Hammer time" was.

Slechts vier jaar eerder verkocht MC Hammer – die in de jaren 80 begon met muziek als lid van een christelijke rapgroep, The Holy Ghost Boys – exemplaren van zijn indie-uitgebrachte debuut-LP, Feel My Power, vanuit de kofferbak van zijn auto. Maar die situatie duurde niet lang. Hammers carrière kreeg een vitale impuls toen zijn muziek op de radio werd gedraaid in zijn geboortestad. Toen hij een groot dansgezelschap had samengesteld om hem te laten zien als live-act, werd hij gecontracteerd door Capitol, die werden beïnvloed door Hammers charisma op het podium, energie en gladde dansbewegingen.

Geholpen door de funky single "Turn This Mutha Out" stond Hammers Capitol debuut-LP, Let's Get It Started, twee weken op pole position in de Amerikaanse R&B-albumhitlijst in 1988, maar twee jaar later bracht zijn derde album, Please Hammer Don't Hurt 'Em - aangewakkerd door het succes van "U Can't Touch This" - hem naar een ander niveau en een groter publiek. Het fenomenale succes van "U Can't Touch This" en de algehele populariteit hielpen het moederalbum naar de top van de Amerikaanse R&B-hitlijsten te duwen, waar het maar liefst zeven maanden bleef. Misschien nog belangrijker, het was het allereerste rapalbum dat bovenaan de Amerikaanse pophitlijsten stond en hielp de weg vrij te maken voor de dominantie van hiphop in de jaren 90.

Drie decennia na de release, op 12 februari 1990, is Please Hammer Don't Hurt 'Em nog steeds het juweel in Hammers kroon. Ongetwijfeld is het altijd populaire "U Can't Touch This" het hoogtepunt van de set, maar het is een album dat laat zien dat Hammer meer was dan een one-trick pony. Hoewel hij geen welbespraakte stedelijke dichter was zoals Rakim (van Eric B & Rakim) of een hellevuur-en-verdoemenis prediker zoals Chuck D van Public Enemy, kon hij op een directe, straatwijze manier communiceren zonder vloeken. Zijn rijmpjes waren ook niet leeg, zoals de boodschapliedjes "Crime Story" (een schril maar positief pleidooi aan zwarte jongeren om de bendecultuur als manier van leven af ​​te wijzen, dat wordt gearticuleerd op een donderend ritme) en "Black Is Black" - een Public Enemy-achtige bevestiging van zwarte identiteit en trots - duidelijk laten zien.

Hammer illustreerde een zachtere, minder opschepperige kant in het ingetogen berichtnummer "Help The Children", dat Marvin Gaye's ecologische meditatie uit 1971 "Mercy Mercy Me (The Ecology)" samplede, en "Have You Seen Her", een rap-bewerking van een oude soulballad van Chi-Lites (het werd van het album gehaald als derde single en bereikte nummer 4 in zowel de Amerikaanse pop- als R&B-hitlijsten). Het leverde verder bewijs dat Hammer hielp om hiphop een levensvatbaar handelsartikel te maken op de popmarkt.

Met zijn grotendeels krachttermvrije, pop-raphybride creëerde MC Hammer een unieke niche voor zichzelf. Voor degenen die de polemische retoriek van Public Enemy te zwaar vonden, de compromisloze tirades van NWA te nihilistisch en de lyserge rijmpjes en beats van De La Soul te trippy, leek Hammers muziek een perfect uitgebalanceerde en toegankelijke mix van rap, R&B en pop. Hij bleef hitsingles en albums scoren tot ver in de jaren 90, maar Please Hammer Don’t Hurt ’Em blijft zijn coming of age en een creatief en commercieel hoogtepunt.