‘Ain’t No Mountain High Enough’: Hoe Diana Ross de twijfelaars het zwijgen oplegde

Op 19 september 1970 verving een Motown-hit de andere op nummer 1 in de VS, toen Edwin Starrs ‘War’ werd opgevolgd door Diana’s ‘Ain’t No Mountain High Enough’.

Zoals zo vaak eerder bereikte Motown in de week van 19 september 1970 de nummer 1-positie in de Billboard Hot 100. Die hitlijst liet zien dat Edwin Starrs “War” drie weken lang werd beëindigd door Diana Ross, die haar eerste solohit scoorde en een eigen run van drie weken begon met “Ain’t No Mountain High Enough”.

Ross solocarrière na haar vertrek bij de Supremes kende, verrassend genoeg, niet de meest veelbelovende start, toen haar eerste single onder haar eigen naam, “Reach Out And Touch (Somebody’s Hand)” van Nick Ashford en Valerie Simpson, piekte op nummer 20 in de pophitlijst. In het Verenigd Koninkrijk stond het nummer slechts op nummer 33.

Om het nog erger te maken, had de eerste single van de Supremes zonder Diana, "Up The Ladder To The Roof", het over het algemeen beter gedaan en piekte op nummer 10. Het leek Diana's zelfvertrouwen te ondermijnen. Tijdens sommige van haar eerste soloconcerten zei ze tegen het publiek: "Goedenavond allemaal, en welkom bij de 'Laten we eens kijken of Diana Ross het zelf kan'-show."

In juli 1970 bracht Motown haar cover uit van een ander nummer van Ashford & Simpson, dat drie jaar eerder een hit was geweest voor Marvin Gaye en Tammi Terrell. De zangeres zelf was nogal verbaasd over het voorstel van de schrijvers om "Ain't No Mountain High Enough" te coveren, maar ging ermee akkoord.

Berry Gordy stond er vervolgens op dat hij het niet als single zou uitbrengen, tenzij de producers het refrein naar voren zouden verplaatsen, wat Ashford & Simpson pertinent weigerden. Het waren radioprogrammeurs die de versie van haar titelloze debuutalbum overnamen en begonnen te draaien, wat de hit creëerde.

Ross' remake maakte het nummer echt tot haar eigen werk en werd genomineerd voor een Grammy voor Beste Hedendaagse Vocale Uitvoering, maar verloor het van Dionne Warwicks "I'll Never Fall In Love Again". Desondanks wakkerde het nummer Ross' sterrenstatus echt aan en werd het de eerste van maar liefst vijf solo-pophitlijsten, plus een zesde met Lionel Richie op "Endless Love".